Nooit gedacht dat ik deze wiskundige wijsheid zou kunnen toepassen in mijn HR praktijk. Wat ik hiermee bedoel? Dit verdient een aanloop. De juiste achtergrondinfo. Context. Zonder gekheid: ik zie de laatste jaren dat steeds meer medewerkers uitvallen op basis van mentale klachten. De druk is te hoog geworden. Gelukkig is het taboe doorbroken dat je je hiervoor niet ziek mag melden. Maar daarmee zijn we er nog niet. Integendeel.
Even terug naar de basis: er is niets mis om zo nu en dan stress te hebben. De oeroude reactie van menselijk lichaam zit nog altijd in ons als het spannend wordt. Het wordt pas een probleem als het stress-systeem te lang aan blijft staan en er niet voldoende herstelmomenten zijn. En juist daar wringt de schoen. In de praktijk zien we de volgende oorzaken voorbijkomen van chronische stress: een langdurige hoge werkdruk, geen goede aansluiting tussen werk en ervaring, onzekerheid over toekomst, altijd ‘aan’ staan, teveel verplichtingen (door combinatie van werk, gezin, mantelzorg, sporten, sociale contacten), heftige gebeurtenissen (overlijden, verhuizen, vader of moeder worden, nieuwe baan), conflict thuis of op het werk, problemen met gezondheid of financiën. Vaak zien we dat een combinatie en vooral de duur van deze oorzaken uitval kan veroorzak- en. Het verschilt per persoon wanneer iemand de negatieve gevolgen gaat ervaren. En zie hier de voedingsbodem voor het inmiddels al clichéachtige en containerbegrip ‘vitaliteit’. Daarmee is het onderwerp niet minder belangrijk. Sterker nog, het verdient opvolging en invulling.
Dan toch even een reflectiemoment, zowel voor jou als voor mezelf. Want, als je de oorzaken zoals hierboven op- gesomd krijgt, dan heb je wellicht het gevoel van herkenning. En vooral bij iemand anders. We zien de signalen altijd beter bij een ander dan bij jezelf. En we kunnen de ander nog beter adviseren wat te doen. Helaas heb ik het zien en laten gebeuren dat collega’s zich laten overvragen voor een te lange tijd. Uitval is dan het gevolg. Dat doet pijn.
Tja, wat te doen… De theorie is eenvoudig en staat als een wiskundig huis: als je de hoek van inval afvlakt in de zin van hoeveelheid en intensiteit aan stressfactoren en daarmee dus minder scherp maakt, dan wordt de hoek van uitval ook minder scherp. En voorkom je de persoonlijke uitval. Nu nog toepassen in de praktijk.
Over scherp gesproken. Heb jij het voor jezelf scherp? Tuurlijk, hoor ik je sociaal wenselijk denken. Is dat zo? Wanneer heb jij voor het laatst nee gezegd
