Het gebeurde tijdens mijn zomervakantie… Ik liep iets te overdreven te puffen en te steunen langs de rand van het zwembad met de woorden: “geeft niets schat, ik loop wel weer met de ligkussens”, bestemd voor onze zwemstoelen. Direct reageerde een aantal andere dames die al waren gezeteld aan het zwembad met de woorden: “vergeet niet wat je vriendin allemaal voor jou doet!”. Natuurlijk hebben ze inhoudelijk gelijk, maar het gaat mij over het mechanisme dat er direct is. Zonder elkaar goed te kennen waren het de dames die ongevraagd voor elkaar opkomen. Andersom kennen we het ook, bij de heren. Op de vraag van een vrouw aan een man, niet zijnde haar partner, “hoe laat vertrok mijn man gisteravond uit het café?” reageert naar schatting 99% van de heren in de vage sfeer. Enerzijds omdat de meeste mannen dit oprecht niet weten. Anderzijds omdat de mannen elkaar niet in eventuele problemen willen brengen.
Kennen we dit ook in het bedrijfsleven? Jazeker! Alhoewel dat minder geslacht gerelateerd is, is het wel relatie gerelateerd. Zeker als iemand goed in de groep ligt en deze wel eens te laat komt of een deadline mist, vinden we het moeilijk dit aan de orde te stellen.
Maar wat gaat nu echt over? Per definitie houden we niet van klikken. Op school leren we al dit ‘not done’ is. Toch kennen we tegenwoordig een hele verzameling aan meldpunten en meldprocedures. Bedoeling hiervan is dat de meldingen nodig zijn om fraude en bedreigingen te voorkomen of op te lossen. Wanneer is het nu melden of klikken? Welnu, het is klikken als je voorbij gaat aan de optie om een 1:1 gesprek aan te gaan met de betrokkene. Want dan doe je de ander tekort. Als echter dit 1:1 gesprek niet veilig voelt, dan is het te overwegen om een melding te maken. Verder valt het in de categorie klikken als je er zelf voordeel bij hebt en als je wilt dat de ‘overtreder’ problemen krijgt. Mocht de werkomgeving of situatie dusdanig ernstig worden verstoord, dan weegt het collectieve belang zwaarder dan het individuele belang. Meldingswaardig dus.
Toegegeven: het blijft lastig om een dergelijke stap te zetten. Natuurlijk zijn alle meldprocedures zo laagdrempelig mogelijk georganiseerd. Er komt altijd een vervolg. Overal wordt het principe van ‘hoor en wederhoor’ toegepast. Terecht uiteraard, maar in veel gevallen wordt het persoonlijk. Daarom, mijn ongevraagde advies: los het in eerste instantie zelf op door de combivorm toe te passen. Geef de betrokkene de kans om iets te herstellen binnen een bepaalde termijn. Als dat niet gebeurt kun je alsnog het formele meldingstraject opstarten.
En ja, ik zal volgend jaar iets minder klagen aan de rand van het zwembad!
